خسته امـــ خسته......

باز دلم تنگ است
باز چشمانم باران می طلبد
آسمان دلم پر از ابرهای سیاه دلتنگی شده
باز من تنهایم
و در این سکوت حتی صدای ساز هم آرامم نمی کند
دل من باز کوچک شده
!برای آنکه نمیدانم کیست
ولی غیبتش مرا می آزارد
!من خودم را گم کرده ام...! کجا...؟
این را دیگر نمیدانم

به خاطر روی زیبای تو بود

که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود

که دست هیچ کس را در هم نفشردم

به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود

که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم

به خاطر دل پاک تو بود

که پاکی باران را درک نکردم

به خاطر عشق بی ریای تو بود

که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم

به خاطر صدای دلنشین تو بود

که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست

و به خاطر خود تو بود

فقط به خاطر تو

.

نــامــت را...

خــاطـراتــت را...

بــو سـه هـایــت را...

و

لـمـس ِ حـس ِ بــودنـت را...

هـمـه ُهـمه را ، بــه دسـت سـرد بــاد سپـُـردم!

یــــادم تـــو را فـــــــرامــــــــوش

یک دلخوریــــ کوچک بود !

گفتم " بیا فراموش کنیــمــــــ "

رفتی و پشت سرت را هم نگاه نکردیــــــ ....

فراموش شدمــــــ !

تـــــو باید باشی تا کم نیاورم...
باید باشی تا فراموش نکنم...
نفس کشیدن را...
عشق را... زندگی را...
بودن را... تــــــو باید باشی...
تا حریرِ نگاهت را ...
بپیچم دورِ تنهایی های دلم ودلگرم شوم ...
باید باشی...
تا دلم آسمان را...
پرواز را...
لمس کند...
نفس بکشد

لمس کن........

لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم

تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ...

تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ...

لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و عریان ...

که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد

لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است و پُر شیار ...

لمس کن لحظه هایم را ...

تویی که می دانی من چگونه عاشقت هستم?

لمس کن این با تو نبودن ها را

لمس کن!

اگر تو نبودی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بیا با من دلم تنها ترین است/ نگاهت در دلم شور آفرین است/ مرا مستی دهد
جام لبانت/ شراب بوسه ات گیرا ترین است/ ز یک دیدار پی بردی به
حالم/ عجب درمن نگاهت نکته بین است/ سخن از عشق ومستی گوی با من/ سخن
هایت برایم دلنشین است/ مرا در شعله ی عشقت بسوزان/ که رسم
دوستداریها همین است/ نشان عشق را در چشم تو خواندم/ دلم چون کویی آیینه بین
است/ به من لطف گل مهتاب دادی/ تنت با عطر گلها همنشین است/ دوست را هم تو باش آغاز وپایان/ که عشق اولی وآخرینست

کاش بودی تادلم تنها نبود

تااسیرغصه ی فردانبود
کاش بودی تابرای قلب من

زندگی اینگونه بی معنانبود
کاش بودی تالبان سردمن

قصه گوی غصه ی فردانبود
کاش بودی تانگاه خسته ام

بی خبرازموج وازدریا نبود
کاش بودی تادودست عاشقم

غافل ازلمس گل مینا نبود
کاش بودی تازمستان دلم

این چنین پرسوزوپرمعنانبود
کاش بودی تافقط باورکنی

بعد تو این زندگی زیبا نبود